oorlog en misleiding
      Home     Contact     Over deze site  



Beginsituatie: december 1943



Tijdens de Conferentie van Teheran, van 28 november tot 1 december 1943, besloten de geallieerde leiders dat er een invasie aan het westelijk front zou komen. Deze zou in mei 1944 moeten plaatsvinden.

Hoewel de Engelsen en Amerikanen in Italie, en de Russen in de Sovjet-Unie de Duitsers langzaam maar gestaag terugdrongen, bezetten de Nazi's aan het eind van 1943 nog altijd vrijwel geheel West-Europa.

Aan het eind van 1943 bestond het Duitse leger uit ongeveer 3.900.000 soldaten. Daarvan vochten 2.4 miljoen soldaten aan het Oostfront tegen de Sovjets. 200.000 Duitsers vochten in Italie tegen de oprukkende Amerikanen en Engelsen. Ruim 1.2 miljoen Duitse troepen waren gelegerd in de landen die door de Duitsers bezet waren.

De geallieerde invasie zou plaatsvinden in Frankrijk. Dat dit een logische plaats zou zijn voor een geallieerde landing, hadden de Duitsers ook al uitgeknobbeld. In totaal waren er daarom in Frankrijk 58 Duitse divisies gelegerd. Samen goed voor ongeveer 600.000 troepen.

Atlantikwall
Om voorbereid te zijn op een geallieerde invasie, waren de Duitsers eind 1942 begonnen met het bouwen van bunkers langs de gehele Atlantische kust. Ook in Belgie, Nederland, Denemarken en Noorwegen werden langs de kust versterkingen aangebracht. Deze Atlantikwall bestond uit verdedigingswerken, bunkers, mijnenvelden en tankversperringen bij strategische punten zoals havens en mogelijke landingsstranden.

Volgens Erwin Rommel, door Hitler belast met de inspectie van de Atlantikwall, was het van het grootste belang om te voorkomen dat een invasieleger voet aan de grond zou krijgen. Volgens hem waren de eerste 24 uur van de invasie doorslaggevend. De geallieerden moesten niet in staat worden gesteld om een bruggenhoofd te vestigen, maar meteen de zee in gedreven worden. Anders zouden de Duitsers het onderspit delven.

Verkeerde aannames
Ook generaal Montgomery, die de geallieerde invasie zou leiden, wist dat de eerste 24 uur van de invasie van doorslaggevend belang waren. Montgomery schatte in dat hij in de eerste 48 uur van de invasie ongeveer 12 divisies aan land zou kunnen zetten. Voor de geallieerden was het daarom van het grootste belang om de Duitsers te misleiden over de exacte plaats en tijd van de landingen. Alleen op die manier kon voorkomen worden dat de landingstroepen door een grote Duitse overmacht terug de zee in zou worden geworpen.

De geallieerden namen met de landingen van D-Day een groot risico. De aanwezige Duitse troepen in Frankrijk (600.000 man) waren in principe ruim voldoende om de geallieerde landingen te stoppen. Als de geallieerden er, zoals de Duitsers dachten, voor hadden gekozen om te landen in de buurt van Calais, was de kans groot geweest dat D-Day was uitgelopen op en fiasco.

Dat D-Day een succes werd, is niet alleen te danken aan de misleidingen van Operatie Bodyguard, maar ook voor een groot deel door de verkeerde aannames die de Duitsers voorafgaand aan D-Day over de invasieplannen hadden.

De misleidingen van Operatie Bodyguard speelden gretig op die valse aannames in.

Lees verder >>>


Artikelen over Fortitude South:
- Beginsituatie: december 1943
- Verkeerde Duitse aannames
- 1st US Army Group
- Hoe creer je een spookleger?
- De onderdelen van FUSAG
- Duitse generaal wordt rondgeleid
- De Duitse reactie na D-Day



Privacybeleid - Copyright

 
Andere onderdelen van Operation Bodyguard:

Fortitude North
Een misleidingsplan om de Duitsers ervan te overtuigen dat de geallieerden van plan waren om het door de Duitsers bezette Noorwegen binnen te vallen.

Ironside
Een misleidingsplan waarbij de geallieerden zouden landen in de Golf van Biskaje.

Vendetta
Een misleidingsplan waarbij geallieerde troepen zouden landen in de buurt van Marseille.